Duizend vijfhonderd zesentachtig. Zoveel mensen zijn inmiddels (tientallen keren) over de drempel gestapt van onze chalet 8p. En dat zulks zijn tol eist, hebben lezers van deze blog al kunnen opmerken (ook via de kostenpagina).
In het overgrote deel van de gevallen is er geen probleem, gelukkig maar. Maar sowieso bekruipt je telkens het gevoel dat iemand je "private space" betreedt. De chalet 8p is "onze" chalet, waar we een deel van onszelf ingestoken hebben, en waar we later - als we ooit op pensioen mogen gaan van onze minister- willen gaan overwinteren. Of -zomeren.
Dit gevoel van "invasie" hebben we dus helemaal niet bij onze andere, "kleine" chalet, die we kochten als investering en appeltje voor de dorst. We hebben er niet dezelfde verbondenheid mee.
Voorlopig weegt de huur-opbrengst nog door, maar meer en meer wint het gevoel (dat we de chalet voor onszelf willen) terrein. Niet dat we nu al de keuze hebben - de hypotheeklast van onze eigen woning + 2 chalets is aanzienlijk; en voor ons modale inkomen simpelweg niet haalbaar zonder de huurinkomsten. Als eenmaal die hypotheeklast wat is ingelost, zal het niet lang duren vooraleer we de chalet "uit verhuur" nemen.
Nog eventjes sparen.... voor een vervanging voor
onze trouwe Koreaan
die nu toch zoetjesaan
is aan het kapot gaan
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten