Toerisme in Wallonie niet (h)erkend als bron van inkomsten en welvaart

Dit jaar ging onze "grote" vakantie (... 8 dagen) naar Oostenrijk. We vertrokken met de auto na een kort verblijf in Houffalize. Met twee kort op mekaar volgende ervaringen als toerist zijn dit ideale omstandigheden om eens een vergelijking te maken!

Eerst even wat cijfertjes.

• Directe bijdrage van toerisme aan GDP in België: 2%
• Directe bijdrage van toerisme in Wallonie aan GDP: >0,7%
• Directe bijdrage van toerisme aan GDP in Oostenrijk: 4,8% 

• Totale bijdrage van toerisme aan GDP in België: 4,8%
• Totale bijdrage van toerisme aan GDP in Oostenrijk: 13,8%

Oostenrijk heeft een uitstekende reputatie op vlak van toerisme. Uiteraard omwille van zijn grootste troef -de natuur, de bergen- maar evenzeer omwille van de Gemütlichkeit - de gemoedelijke, vriendelijke manier waarop de toerist ontvangen wordt door de plaatselijke bevolking. Zulks wordt steevast bevestigd door alle toeristen, en zorgt ervoor dat Oostenrijk door velen verkozen wordt boven andere landen (Frankrijk, Zwitserland).

Een belangrijke observatie: dit is geen Oostenrijkse karaktertrek; maar wel een doelbewuste houding. Oostenrijkers verschillen in hun denken en doen in het dagdagelijkse leven niet zoveel van Belgen. Van Gemütlichkeit is weinig te bespeuren wanneer je met Oostenrijkers op zakelijk of sociaal vlak omgaat, integendeel, ze zijn vrij stuurs en afstandelijk (dat ervaar je pas wanneer je er lang genoeg mee omgaat). Van waar dan het verschil met hun imago bij de toerist?

Oostenrijkers zijn zich er zeer van bewust dat een groot deel van hun inkomen en welvaart wordt gegenereerd door inkomend toerisme.
Tijdens de wisselweekends in de vakantieperiodes rijden tienduizenden Duisters, Nederlanders en Belgen in één langgerekte file op de Bundesstrasse de Oostenrijkse valleien binnen, op weg naar hun eindbestemming. Een Oostenrijkse "Acteur de Tourisme" maar evenzeer de indirecte dienstverleners  (supermarktuitbater, pompbediende,..) aanziet elke wagen als een potentieel deel van zijn loonbriefje. Hoe meer binnenrijdende auto's, hoe meer loon. Zijn opdracht om zijn loon te verdienen: zorgen voor een hartelijke ontvangst. Elke Oostenrijker is hiervan doordrongen. Ook al is dit slechts een houding, de toerist onthoudt hoe hij ontvangen werd, en komt graag terug.

Dit is in Belgie wel even anders. In Wallonië wordt je als toerist getolereerd. Van hartelijke verwelkomingen en Gemütlichkeit door de plaatselijke bevolking is slechts sporadisch sprake. Het gevolg laat zich raden: een toerist die zich niet 100% enthousiast verwelkomd voelt door iedereen met wie hij tijdens zijn verblijf in contact komt, zal zelf weinig enthousiasme over zijn bestemming vertonen.

Het is dus een kwestie van mentaliteit. Een verandering van mentaliteit bewerkstelligen is geen evidentie, maar niet onmogelijk. Neem het toerisme in Limburg als voorbeeld; een provincie met initieel een wat industrieel/achtergesteld imago (mijnbouw, auto-assemblage...); die op enkele decennia kon evolueren naar een dynamische, hartelijke bestemming voor de toerist.

De toeristische diensten in Wallonie hebben gelukkig deze noodzaak geidentificeerd. Samen met een streven naar kwaliteit wordt ook volop gewerkt aan de uitbouw van "Tourisme Durable" - waarvan de houding van de lokale bevolking een onderdeeltje is.