We zijn gisteren eens langsgegaan voor een babbel met de kredietbeheerder van KBC, om na te gaan of er mogelijkheid bestaat tot optimalisatie (lees: goedkoper maken) van onze kredietportefeuille.
De banken, zo stelden we al eerder, getuigen sinds de kredietcrisis van een onuitgegeven inhaligheid door woekermarges te nemen tussen de vergoeding op spaargelden en de rentevoeten op leningen. Ons gesprek leerde ons dat ze zelfs nog een tandje bijsteken. KBC past, dixit onze beheerder, hogere tarieven toe voor her-financiering in vergelijking met nieuwe dossiers. Wie langsloopt om zijn lening te laten herzien, krijgt dus een tarief voorgeschoteld dat nét niet interessant genoeg is om een herziening te overwegen.
Dit zijn zonder meer mafia-praktijken. De bank weet immers goed genoeg dat je niet snel naar een ander bank zal overstappen, wegens de rompslomp van dossierkosten, notariskosten, hypothecaire inschrijving, etc.
Het is dus ook voor ons vandaag niet interessant om een herziening door te voeren. Niet zo erg, aangezien er één grote schijf volgend jaar op vervaldag komt, en dus -gratis en voor niets, zonder wederbelegging, zonder dossierkost- naar beneden zal geindexeerd worden (op vorwaarde dat de lage rentes nog eventjes blijven bestaan, en daar heeft het alle schijn van).
We klagen niet (...té veel), onze kredietportefeuille is namelijk mooi gespreid met een combinatie van looptijden en systemen. Sommige van de schijven, afgesloten in een tijd dat banken nog "normale" marges hanteerden, werden intussen naar beneden geïndexeerd naar een rentevoet van 1,49%. Het tandengeknars van onze kredietbeheerder klinkt als muziek in de oren.
vrijdag, september 24, 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten